سیستم Enclosure چیست؟

مقدمه

سیستم محوطه یک جزء حیاتی در زمینه های مختلف از جمله معماری، کشاورزی، علوم محیطی و دامپروری است. به طور کلی تعریف شده، یک سیستم محصور به یک چارچوب ساختاری یا مفهومی اشاره دارد که برای ایجاد مرزها، محافظت از ساکنان یا مدیریت منابع طراحی شده است. این مقاله به ماهیت چندوجهی سیستم‌های محفظه، انواع، کاربردها، مزایا و معایب احتمالی آن‌ها می‌پردازد و یک مرور کلی از اهمیت آنها در جامعه معاصر ارائه می‌کند.

درک سیستم های محوطه

یک سیستم محفظه را می توان به عنوان یک محیط کنترل شده توصیف کرد که برای جداسازی، محافظت یا مدیریت نهادها یا فرآیندهای خاص عمل می کند. این موجودات می توانند حیوانات، گیاهان یا حتی فعالیت های انسانی باشند. هدف اصلی یک سیستم محفظه ایجاد یک فضای تنظیم شده است که در آن شرایط خاصی را بتوان برای عملکرد یا ایمنی بهینه حفظ کرد یا بهبود بخشید.

مفهوم محوطه به قرن‌ها قبل برمی‌گردد و ریشه در شیوه‌های کشاورزی دارد که در آن کشاورزان مزارع را محصور می‌کردند تا از محصولات در برابر چرای حیوانات محافظت کنند. در دوران صنعتی، سیستم‌های محفظه‌ای تکامل یافتند که شامل کارخانه‌ها و انبارهایی می‌شد که ماشین‌آلات و محصولات را در خود جای می‌دادند. امروزه، این اصطلاح طیف وسیع تری از کاربردها، از حفاظت از حیات وحش گرفته تا طراحی شهری را در بر می گیرد.

انواع سیستم های محفظه

سیستم‌های محفظه بسته به کاربردها و ویژگی‌های خاص آن‌ها را می‌توان به انواع مختلفی دسته‌بندی کرد.

در کشاورزی، سیستم‌های محفظه برای محافظت از محصولات کشاورزی و دام استفاده می‌شود. نمونه های رایج عبارتند از:

• حصارکشی: حصارهای سنتی از سرگردانی دام جلوگیری می کند و از محصولات در برابر حیات وحش محافظت می کند.
• گلخانه ها: این سازه ها یک محیط کنترل شده برای رشد گیاهان ایجاد می کنند که با تنظیم دما، رطوبت و نور امکان کشت در تمام طول سال را فراهم می کند.
• پلی تونل ها: مانند گلخانه ها اما معمولاً از پلاستیک ساخته شده اند، پلی تونل ها برای محافظت از محصولات و افزایش فصل رشد استفاده می شوند.

این سیستم ها برای محافظت از اکوسیستم ها و تنوع زیستی طراحی شده اند. مثال‌ها عبارتند از:

• ذخیره‌گاه‌های طبیعی: مناطقی که برای حفاظت از حیات وحش و زیستگاه‌ها در نظر گرفته شده‌اند، که اغلب برای جلوگیری از مداخله انسان، حصارکشی یا نظارت می‌شوند.
• مناطق حفاظت شده دریایی (MPAs): بخش‌هایی از اقیانوس‌ها و دریاها که در آن‌ها فعالیت انسان برای حفاظت از اکوسیستم‌های دریایی محدود می‌شود.

در معماری، سیستم‌های محفظه به مرزهای فیزیکی ساختمان اشاره دارند. این موارد عبارتند از:

• دیوارها و سقف ها: سرپناه و یکپارچگی سازه را فراهم کنید.
• Curtain Walls: سیستم‌های روکش غیر ساختاری که از ساختمان‌ها در برابر عناصر محافظت می‌کنند و در عین حال اجازه ورود نور طبیعی را می‌دهند.
• پاکت های ساختمان: پوسته بیرونی کلی ساختمان که به بهره وری انرژی، کنترل آب و هوا، و زیبایی شناسی کمک می کند.

در دامپروری، سیستم‌های محوطه برای مدیریت و رفاه حیوانات اهلی حیاتی هستند. مثال‌ها عبارتند از:

• انبارها و آغلها: سازه هایی که برای نگهداری دام طراحی شده اند و از شکارچیان و آب و هوای سخت محافظت می کنند.
• مخازن آبزی پروری: محیط های کنترل شده برای پرورش ماهی و سایر موجودات آبزی.

این سیستم ها برای محافظت از افراد و دارایی ها استفاده می شوند. مثال‌ها عبارتند از:

• حصارکشی امنیتی: نرده های با امنیت بالا در اطراف مناطق حساس مانند زندان ها یا تاسیسات نظامی استفاده می شود.
• دوربین مداربسته و سیستم‌های کنترل دسترسی: فناوری‌هایی که دسترسی به مناطق امن را نظارت و کنترل می‌کنند.

کاربردهای سیستم های محوطه

کاربردهای سیستم‌های محفظه وسیع و متنوع هستند که نشان‌دهنده اهمیت آنها در بخش‌های مختلف است.

در محیط‌های شهری، سیستم‌های محفظه به تعریف فضاهای عمومی و خصوصی کمک می‌کنند. پارک ها، میدان ها و مناطق مسکونی با مرزهای مشخص طراحی شده اند تا ضمن حفظ حریم خصوصی، تعامل جامعه را افزایش دهند. ادغام فضاهای سبز و امکانات عمومی در محوطه های شهری باعث ارتقای رفاه اجتماعی می شود.

سیستم‌های محصور نقش حیاتی در تلاش‌های حفاظت از حیات وحش دارند. با ایجاد مناطق حفاظت شده، محافظان می توانند گونه های در معرض خطر انقراض را از شکار غیرقانونی و از بین رفتن زیستگاه محافظت کنند. محفظه ها همچنین تحقیق و آموزش در مورد تنوع زیستی را تسهیل می کنند و امکان مطالعه رفتار حیوانات را در یک محیط کنترل شده فراهم می کنند.

در مدیریت محیطی، محفظه ها می توانند به تنظیم استفاده از منابع کمک کنند. به عنوان مثال، حوضه های آبریز برای تامین آب اغلب برای جلوگیری از آلودگی محصور می شوند. در کشاورزی، سیستم های کشاورزی با محیط کنترل شده (CEA.استفاده از منابع را بهینه کنید، از شیوه های پایدار اطمینان حاصل کنید.

سیستم‌های محفظه ایمنی را در زمینه‌های مختلف افزایش می‌دهند. در مناطق مسکونی، نرده ها امنیت را در برابر نفوذ ایجاد می کنند. در محیط‌های صنعتی، از محفظه‌ها برای جلوگیری از دسترسی به مواد یا مناطق خطرناک استفاده می‌شود و ایمنی کارگران را تضمین می‌کند.

مزایای سیستم های محوطه

سیستم‌های محفظه یک مانع محافظتی در برابر تهدیدات خارجی ارائه می‌دهند، خواه این تهدیدات طبیعی (مانند آب و هوا) یا ناشی از انسان (مانند شکار غیرقانونی) باشند. این حفاظت برای ایمنی ساکنان، محصولات زراعی یا منابع ارزشمند بسیار مهم است.

با ایجاد یک محیط کنترل‌شده، سیستم‌های محفظه امکان مدیریت بهتر عوامل مختلف مانند دما، رطوبت و امنیت را فراهم می‌کنند. این کنترل به ویژه در کشاورزی و دامپروری که شرایط بهینه برای بهره وری ضروری است، اهمیت دارد.

در زمینه های زیست محیطی، سیستم های محفظه به حفظ تنوع زیستی کمک می کنند. مناطق حفاظت‌شده از تخریب زیستگاه جلوگیری می‌کنند و به اکوسیستم‌ها اجازه رشد می‌دهند، که برای حفظ تعادل زیست‌محیطی حیاتی است.

در طراحی معماری، سیستم های محوطه می توانند جذابیت زیبایی شناختی ساختمان ها و فضاهای عمومی را افزایش دهند. محوطه‌هایی که با تفکر طراحی شده‌اند به ویژگی بصری محیط‌های شهری کمک می‌کنند و حس مکان و جامعه را ارتقا می‌دهند.

معایب سیستم های محوطه

ساخت و نگهداری سیستم‌های محفظه می‌تواند گران باشد، به ویژه در کاربردهای بزرگ. به عنوان مثال، ساختن یک گلخانه یا یک ذخیره گاه طبیعی ممکن است نیاز به سرمایه گذاری مالی قابل توجهی داشته باشد.

در حفاظت از حیات وحش، استفاده از محفظه ها می تواند سوالات اخلاقی را ایجاد کند. منتقدان استدلال می کنند که محدود کردن حیوانات در مناطق حفاظت شده می تواند رفتارهای طبیعی آنها را محدود کند و اکوسیستم را مختل کند. علاوه بر این، تأثیر آن بر جوامع بومی که در نزدیکی مناطق حفاظت شده زندگی می کنند باید در نظر گرفته شود.

برخی از سیستم‌های محوطه، مانند عملیات کشاورزی در مقیاس بزرگ، می‌توانند منابع فشرده باشند. اگر به طور پایدار مدیریت نشود، انرژی و مواد مورد نیاز برای ساخت، نگهداری و بهره برداری ممکن است به تخریب محیط زیست کمک کند.

سیستم‌های محفظه همیشه بی‌خطا نیستند. به عنوان مثال، حصارها ممکن است به طور کامل از ورود حیات وحش به مناطق کشاورزی جلوگیری نکنند که منجر به آسیب به محصول شود. به طور مشابه، محفظه‌های امنیتی ممکن است همچنان در برابر نقض‌ها آسیب‌پذیر باشند.

نتیجه گیری

سیستم محفظه مفهومی چندوجهی است که در جنبه های مختلف زندگی مدرن نقش بسزایی دارد. از کشاورزی و حفاظت از حیات وحش گرفته تا معماری و شهرسازی، سیستم های محصور مزایای اساسی مانند حفاظت، کنترل و حفظ تنوع زیستی را ارائه می دهند. با این حال، آنها همچنین با چالش ها و ملاحظات اخلاقی همراه هستند که باید برای اطمینان از عملکردهای پایدار و عادلانه مورد توجه قرار گیرند.

همانطور که جامعه به تکامل خود ادامه می‌دهد، مفاهیم و پیاده‌سازی‌های سیستم‌های محفظه نیز رشد خواهند کرد. ایجاد تعادل بین نیاز به حفاظت و ارتقای رفتارهای طبیعی و یکپارچگی اکولوژیکی در شکل‌دهی آینده سیستم‌های محصور بسیار مهم خواهد بود. درک و نوآوری در این چارچوب می‌تواند به راه‌حل‌های مؤثرتری منجر شود که هم به نفع مردم و هم برای محیط زیست باشد.

کاوش بیشتر در سیستم های محوطه

برای درک کامل سیستم‌های محفظه، بررسی چارچوب‌های نظری که زیربنای طراحی و عملکرد آن‌ها هستند، ضروری است. این چارچوب ها اغلب رشته هایی مانند بوم شناسی، جامعه شناسی، معماری و اقتصاد را قطع می کنند.

نظریه های بوم شناختی

نظریه‌های اکولوژیکی نقش مهمی در شکل‌دهی سیستم‌های محفظه، به ویژه در زمینه حفاظت از حیات وحش و مدیریت زیستگاه دارند. مفهوم اکولوژی منظر بر اهمیت الگوها و فرآیندهای فضایی در سیستم های اکولوژیکی تاکید می کند. سیستم‌های محفظه‌ای که با این دیدگاه طراحی شده‌اند، عواملی مانند اتصال زیستگاه، اثرات لبه، و راهروهای حرکت گونه‌ها، ارتقای تنوع زیستی و سلامت اکوسیستم را در نظر می‌گیرند.

دیدگاه های جامعه شناختی

نظریه‌های جامعه‌شناختی به ما کمک می‌کنند تا ابعاد انسانی سیستم‌های محوطه را درک کنیم. مفاهیمی مانند «سرمایه اجتماعی» و «تاب‌آوری جامعه» هنگام ارزیابی اثربخشی باغ‌های اجتماعی یا پارک‌های شهری بسیار مهم هستند. سیستم‌های محصور که تعامل اجتماعی و مشارکت اجتماعی را تقویت می‌کنند، نه تنها رفاه فردی را افزایش می‌دهند، بلکه به انعطاف‌پذیری کلی محله‌ها نیز کمک می‌کنند.

نظریه های معماری

در معماری، سیستم‌های محفظه با اصول طراحی هدایت می‌شوند که زیبایی‌شناسی، عملکرد و تأثیرات محیطی را در نظر می‌گیرند. تئوری هایی مانند «معماری پایدار» بر ایجاد ساختمان ها و فضاهایی تمرکز دارند که حداقلاز ردپای اکولوژیکی تقلید کنید و در عین حال راحتی و فایده انسان را به حداکثر برسانید. استفاده از استراتژی‌های طراحی غیرفعال، مانند تهویه طبیعی و نور روز، نشان می‌دهد که چگونه محوطه‌های معماری می‌توانند به پایداری کمک کنند.

درک سیستم های محوطه نیز مستلزم نگاهی به زمینه های فرهنگی و تاریخی است. جوامع مختلف به روش‌های متفاوتی به مفهوم محصور برخورد کرده‌اند که تحت تأثیر شرایط محیطی، سیستم‌های اقتصادی و باورهای فرهنگی خود قرار دارند.

جنبش های محوطه تاریخی

از نظر تاریخی، اصطلاح محصور اغلب با قوانین محصور در انگلستان در طول قرن‌های 18 و 19 مرتبط است که زمین‌های مشترک را خصوصی می‌کرد. این امر منجر به تغییرات اجتماعی و اقتصادی قابل توجهی به ویژه برای جوامع روستایی شد. هنوز هم می توان پیامدهای این محوطه های تاریخی را امروزه مشاهده کرد، زیرا بحث در مورد استفاده از زمین، دسترسی و حقوق منابع همچنان به شکل گیری سیاست های کشاورزی و شیوه های مدیریت زیست محیطی ادامه می یابد.

روش های بومی

فرهنگ‌های بومی به‌طور سنتی از سیستم‌های محفظه‌ای استفاده می‌کنند که بازتاب درک عمیقی از اکوسیستم‌های محلی است. این سیستم‌ها اغلب از شیوه‌های پایداری استفاده می‌کنند که تنوع زیستی و میراث فرهنگی را حفظ می‌کنند. به عنوان مثال، برخی از گروه‌های بومی مناظر آتش‌سوزی را ایجاد می‌کنند که هم به عنوان محصور و هم به عنوان تکنیک‌های بازسازی زیست‌محیطی عمل می‌کنند و سلامت زمین و جامعه را ارتقا می‌دهند.

در حالی که سیستم‌های محفظه مزایای متعددی را ارائه می‌دهند، چالش‌هایی را نیز ارائه می‌کنند که نیازمند راه‌حل‌های متفکرانه است. شناسایی و پرداختن به این چالش ها برای مدیریت موثر سیستم های محفظه بسیار مهم است.

تضادهای کاربری زمین

یکی از مهم‌ترین چالش‌ها، تضاد بین کاربری‌های مختلف زمین است، به‌ویژه در مناطق شهری که فضا محدود است. با گسترش شهرها، فشار بر منابع زمین افزایش می یابد که منجر به رقابت بین نیازهای مسکونی، تجاری، کشاورزی و تفریحی می شود. برنامه‌ریزی مؤثر کاربری زمین که مشارکت ذینفعان را در بر می‌گیرد برای ایجاد تعادل بین این منافع رقیب ضروری است.

راه حل:

• برنامه ریزی یکپارچه کاربری زمین: رویکردهای چند رشته ای که شامل برنامه ریزان شهری، بوم شناسان و اعضای جامعه می شود، می تواند استراتژی های کاربری جامعی را ایجاد کند که نیازهای اکولوژیکی، اجتماعی و اقتصادی را در بر می گیرد.
• مقررات منطقه‌بندی: اجرای مقررات منطقه‌بندی انعطاف‌پذیر می‌تواند به تعیین مناطق برای استفاده‌های خاص کمک کند و در عین حال امکان توسعه‌های با کاربری مختلط را فراهم کند که تعامل جامعه را افزایش می‌دهد.

انطباق با تغییرات آب و هوا

تغییرات اقلیمی خطرات قابل توجهی برای سیستم‌های محصور ایجاد می‌کند و همه چیز از بهره‌وری کشاورزی گرفته تا تنوع زیستی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. افزایش دما، الگوهای بارندگی تغییر یافته و رویدادهای شدید آب و هوایی می‌تواند اکوسیستم‌های مستقر را مختل کرده و کارایی سیستم‌های محصور را به چالش بکشد.

راه حل:

• طراحی مقاوم در برابر آب و هوا: ترکیب انعطاف پذیری آب و هوا در طراحی سیستم های محوطه می تواند به کاهش خطرات کمک کند. برای مثال، محوطه‌های کشاورزی می‌توانند از محصولات مقاوم در برابر خشکسالی یا فناوری‌های صرفه‌جویی در مصرف آب استفاده کنند.
• نظارت و مدیریت تطبیقی: پایش مستمر شرایط محیطی و استراتژی‌های مدیریت فعال می‌تواند به سیستم‌های محصور کمک کند تا با سناریوهای آب و هوایی در حال تغییر سازگار شوند.

پایداری اقتصادی

قابلیت مالی سیستم‌های محفظه یک نکته بسیار مهم است. چه در کشاورزی، چه در زمینه حفاظت و چه در طراحی شهری، تضمین اینکه این سیستم ها از نظر اقتصادی پایدار هستند، کلید طول عمر آنها است.

راه حل:

• جریان‌های درآمد متنوع: برای محوطه‌های کشاورزی، تنوع بخشیدن به محصولات زراعی و ترکیب محصولات با ارزش افزوده (مانند مربا یا صنایع دستی) می‌تواند درآمد بیشتری ایجاد کند.
• اکوتوریسم: در مناطق حفاظت‌شده، ترویج بوم‌گردی می‌تواند در عین افزایش آگاهی در مورد اهمیت حفظ زیستگاه‌های طبیعی، بودجه‌ای برای مدیریت ایجاد کند.

تکامل سیستم‌های محفظه با نوآوری‌هایی مشخص می‌شود که اثربخشی و پایداری آنها را افزایش می‌دهد. چندین روند نوظهور در حال شکل دادن به آینده محوطه ها هستند.

کشاورزی عمودی و پشت بام

با رشد جمعیت شهری، کشاورزی عمودی و روی پشت بام به عنوان سیستم‌های محفظه‌ای نوآورانه ظهور کرده‌اند که از فضای محدود به طور موثر استفاده می‌کنند. این سیستم‌ها امکان تولید غذا در محیط‌های شهری را فراهم می‌کنند، و ردپای کربن مرتبط با حمل و نقل غذا را کاهش می‌دهند و در عین حال محصولات تازه را برای ساکنان شهر فراهم می‌کنند.

مزایا: مزارع عمودی می توانند به طور قابل توجهی مصرف آب و نیاز زمین را در مقایسه با کشاورزی سنتی کاهش دهند. آنها همچنین فرصت هایی را برای مشارکت جامعه و آموزش در مورد شیوه های پایدار فراهم می کنند.

راه حل های مبتنی بر طبیعت (NbS)

راه‌حل‌های مبتنی بر طبیعت از فرآیندهای طبیعی برای رسیدگی به محیط زیست استفاده می‌کنندl چالش ها، ترویج تنوع زیستی و در عین حال تامین منافع انسانی. سیستم‌های محفظه می‌توانند NbS را برای بهبود عملکردهای اکولوژیکی خود یکپارچه کنند.

مثال: تالاب های ساخته شده می توانند هم به عنوان سیستم های کاهش سیل و هم به عنوان سیستم های تصفیه آب عمل کنند، در حالی که بام های سبز می توانند جزایر گرمایی شهری را کاهش دهند و تنوع زیستی را افزایش دهند.

پروژه های محفظه تحت رهبری جامعه

ابتکارات تحت رهبری جامعه به طور فزاینده ای به دلیل پتانسیل آنها برای ایجاد سیستم های محوطه موثر شناخته می شوند. این پروژه‌ها اغلب ساکنان محلی را در طراحی، اجرا و مدیریت محوطه‌ها درگیر می‌کنند که منجر به مالکیت و پایداری بیشتر جامعه می‌شود.

مثال‌ها: باغ‌های اجتماعی، مزارع شهری، و پناهگاه‌های حیات وحش محلی، همگی نشان می‌دهند که چگونه تلاش‌های مردمی می‌توانند سیستم‌های محصوره تاثیرگذاری ایجاد کنند که منعکس‌کننده نیازها و ارزش‌های جمعیت محلی است.

حکومت و چارچوب‌های خط‌مشی مؤثر برای پیاده‌سازی و مدیریت موفقیت‌آمیز سیستم‌های محوطه بسیار مهم است. سیاست گذاران باید پیچیدگی های عوامل اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی را در نظر بگیرند.

حکومت مشارکتی

حاکمیت مشارکتی شامل چندین ذینفع از جمله سازمان‌های دولتی، سازمان‌های غیردولتی، گروه‌های اجتماعی و نهادهای بخش خصوصی در فرآیندهای تصمیم‌گیری می‌شود. این رویکرد شفافیت، مسئولیت پذیری و فراگیری را تقویت می کند.

مزایا: تعامل با ذینفعان مختلف می‌تواند به مدیریت عادلانه‌تر و مؤثرتر سیستم‌های محوطه منجر شود و اطمینان حاصل شود که نیازها و دیدگاه‌های جوامع مختلف در نظر گرفته می‌شود.

چارچوب های نظارتی

ایجاد چارچوب‌های نظارتی واضح می‌تواند به مدیریت مؤثر سیستم‌های محوطه کمک کند. این چارچوب ها باید به استفاده از زمین، حفاظت از محیط زیست، و برابری اجتماعی بپردازند.

مثال: سیاست‌هایی که حق ارتفاق حفاظتی، مقررات منطقه‌بندی زمین‌های کشاورزی، و مشوق‌هایی برای شیوه‌های ساختمانی پایدار را ترویج می‌کنند، می‌توانند محیط‌های حمایتی را برای سیستم‌های حفاظتی مؤثر ایجاد کنند.

نظارت و ارزیابی

نظارت و ارزیابی مستمر سیستم‌های محفظه برای ارزیابی اثربخشی آنها و انجام تنظیمات لازم ضروری است. ایجاد شاخص‌های کلیدی عملکرد (KPI) می‌تواند به ردیابی پیشرفت به سمت اهداف زیست‌محیطی، اجتماعی و اقتصادی کمک کند.

استراتژی‌ها: رویکردهای مدیریت تطبیقی ​​که بازخورد سهامداران و تحقیقات علمی را در بر می‌گیرد، می‌تواند تضمین کند که سیستم‌های محفظه به شرایط و چالش‌های در حال تغییر پاسخ می‌دهند.

از آنجایی که درک سیستم‌های محفظه همچنان در حال تکامل است، تحقیقات آینده می‌تواند کمک قابل توجهی به توسعه و بهینه‌سازی آنها کند.

تحقیقات میان رشته ای

تشویق تحقیقات میان رشته‌ای که بوم‌شناسان، برنامه‌ریزان شهری، جامعه‌شناسان و اقتصاددانان را گرد هم می‌آورد، می‌تواند بینش‌هایی را در مورد تعاملات پیچیده در سیستم‌های محصور ارائه دهد. چنین همکاری هایی می تواند راه حل های نوآورانه برای چالش های رایج را شناسایی کند.

مطالعات طولی

مطالعات طولی که اثرات سیستم‌های محفظه را در طول زمان ردیابی می‌کنند، می‌توانند داده‌های ارزشمندی در مورد اثربخشی و پایداری آنها ارائه دهند. درک نتایج بلندمدت محفظه‌های مختلف می‌تواند بهترین شیوه‌ها را راهنمایی کند و به طرح‌های آینده اطلاع دهد.

تحقیق مشارکت در جامعه

تحقیقاتی که بر استراتژی‌های مشارکت اجتماعی متمرکز است می‌تواند به شناسایی مؤثرترین راه‌ها برای مشارکت ساکنان محلی در سیستم‌های محوطه کمک کند. درک پویایی‌های اجتماعی موجود می‌تواند ابتکارات تحت رهبری جامعه را افزایش دهد و سیستم‌های انعطاف‌پذیرتر را ارتقا دهد.

نتیجه گیری

سیستم محفظه شامل مجموعه ای غنی از مفاهیم، ​​کاربردها و مفاهیم است که در رشته ها و زمینه ها گسترش می یابد. از محوطه‌های کشاورزی و معماری گرفته تا حفاظت از حیات وحش و برنامه‌ریزی شهری، این سیستم‌ها برای مدیریت منابع، حفاظت از اکوسیستم‌ها و افزایش رفاه جامعه ضروری هستند.

همانطور که به جلو می رویم، ایجاد تعادل بین مزایا و چالش های مرتبط با سیستم های محوطه بسیار مهم است. با پذیرش شیوه‌های نوآورانه، تقویت حکمرانی مشارکتی و اولویت‌بندی پایداری، می‌توانیم سیستم‌های محصوره‌ای ایجاد کنیم که هم به مردم و هم به سیاره زمین خدمت می‌کنند.

تحقیقات مستمر و مشارکت جامعه برای پیمایش در پیچیدگی‌های سیستم‌های محفظه ضروری خواهد بود و تضمین می‌کند که آنها برای برآورده کردن نیازهای جهانی به سرعت در حال تغییر تکامل می‌یابند. از آنجایی که جامعه با مسائل مبرمی مانند تغییرات آب و هوا، شهرنشینی و کمبود منابع دست و پنجه نرم می کند، نقش سیستم های محصور در شکل دادن به آینده ای پایدار نمی تواند اغراق آمیز باشد.